Kuier'n met...

Lezers staan weer in de rij voor schrijver en dichter Levi Weemoedt uit Assen. Zijn bloemlezing Pessimisme kun je leren! stond wekenlang in de bestseller top 10 en ook zijn nieuwe bundel Gezondheid gaat als zoete broodjes over de toonbank in de boekhandels. Zelf is hij vooral dankbaar dat hij dit mag meemaken op zijn 71ste. Naober zocht hem op en sprak over het Drentse landschap, over de plotselinge aandacht voor zijn werk en over de zelfmoord van zijn vrouw. “Ik heb krankzinnige jaren achter de rug.”

"De bomen te laag, de herten te klein. de herten te klein. Drenthe is net kabouterland."

Twee jaar geleden stond ik op het punt dit huis in Assen te verkopen. Het ging slecht met mijn proza en poëzie. Ik heb geen pensioen. Er ook nooit bij stilgestaan dat te regelen. Ik dacht: zo oud word ik niet. Stiekem was ik al aan het nadenken en aan het rekenen hoe ik elke maand zo’n driehonderd euro bij elkaar kon schrijven. Misschien moest ik maar redactiewerk gaan doen voor een medisch blad? Dat speelde allemaal vlak voor mijn zeventigste verjaardag. Tot mijn uitgeverij belde. Ze wilden Özcan Akyol – Eus – die een groot bewonderaar van mijn gedichten bleek te zijn, zeventig favoriete versjes laten uitzoeken ter ere van mijn zeventigeste verjaardag. Dat werd de dichtbundel Pessimisme kun je leren!
Niet veel later zat ik met Eus bij De Wereld Draait Door. Ook Matthijs van Nieuwkerk bleek van mijn werk te houden. Zijn missie was mij weer op de literaire kaart te zetten. ‘Als je honderdduizend boeken hebt verkocht, kom ik de prijs uitreiken die daarbij hoort’, zei hij. Daarna ging het hard. Ik heb krankzinnige jaren achter de rug. Elke dag op pad voor een lezing of signeersessie. Samen met Eus stond ik op festivals als Lowlands, Noorderzon en Het Tuinfeest in Deventer. Ik ben een angsthaas. Als ik ergens binnenkom, is vaak het eerste dat ik zeg: hier wordt het niks. Laten we maar gaan. Ook als alles perfect geregeld is, de zaal er mooi uitziet en er voldoende publiek is. Ik moet dan eerst een hobbeltje over. Mezelf overwinnen om op een podium te gaan staan. Hoewel, ik moet toegeven: met Eus gaat het makkelijker. We zijn een goed duo. Er is chemie, zoals dat heet. Warmte tussen ons. Hij maakt me rustig, dirigeert me. Laatst hadden we een lezing in Deventer, waar tot mijn verbazing Matthijs ook bij was. De honderdduizendste bundel was over de toonbank gegaan en Matthijs hield woord en reikte me de bijbehorende prijs uit. Hoe mooi! Ik ben dankbaar dat ik dit mag meemaken. Sindsdien koop ik voor iedereen die hier komt praten over mijn schrijverij een lekker gebakje. Wil je er één?”

Vreemde planeet
“Bijna 30 jaar – 28 om precies te zijn – woon ik in Drenthe. Daarvoor woonde ik met mijn gezin bij Rotterdam. Toen ik hier kwam, wist ik niet wat ik meemaakte. De eerste keer met de hond langs het Asserbos. Het was of ik op een of andere vreemde planeet was beland. Zo stil vond ik het. Als je iemand tegenkwam op straat, jong of oud, werd er gegroet. Misschien niet altijd even gemeend en soms meer uit gewoonte, maar toch. De mensen hier lijken meer tijd te hebben, zijn aardiger, zien naar elkaar
om. Mijn kijk op Drenthe en de bevolking is door de jaren heen niet veranderd. Ik ben nog altijd verliefd op dit stukje Nederland. Anders was ik allang vertrokken."

Levi Weemoedt in ’t kort
Naam: Levi Weemoedt, pseudoniem van Izaäk (Ies) Jacobus van Wijk.
Burgerlijke staat: Latrelatie met Katrin Pesek, twee volwassen zonen en een stiefdochter.
Dialect: “Ik spreek geen dialect, maar als ze me vragen: ‘Waar kom je vandaan?’ antwoord ik: ‘Ik kom uit Assen weg.’”
Mooiste plekje: “Hier in de buurt. Ik wandel er graag met de hond. Het is een soort waterlandschap, omdat het veld er heel drassig is. Het trekt bijzondere weidevogels aan. Ik ga daar beslist nog een keer picknicken met de meiden.”
Favoriete schrijvers: “Friedrich Nietzsche, Gerard Reve, maar ook Herman Finkers.”
Opkomen voor Drenthe: “In de tijd dat ik voor VI werkte, zei een bekende sportcommentator tegen mij: ‘Ga jij in Assen wonen? Dát is off the route!’ Zelf had hij een huisje op Bonaire, dat was kennelijk normaal.”
Levensmotto: “Heb ik niet echt. Ik zoek veiligheid en geborgenheid in woorden. Als ik in een bepaalde geestelijke nood verkeer, omring ik me het liefst met woorden waar ik iets aan heb. Nietzsche, Reve, maar ook Finkers. Zo’n soort schrijver hoop ik overigens ook voor anderen te zijn. Dat mensen die in de put zitten opkikkeren van een van mijn versjes. Méér of hoger kan ik niet bereiken. Zo’n versje lijkt klein, nietig, maar als één iemand in tijden van somberte er iets aan heeft, is dat meegenomen.”
Levi of Izaäk?: “Ik ben ze natuurlijk allebei. Levi is mijn jongere alter-ego. Hij is altijd een puber gebleven. Zegt dingen waarvan ik denk – als ik politiek correct achter mijn oor krabbel – zeg het niet. Levi is het ongeremde deel in mij. Een radicale jongen die nooit ouder is geworden dan 17. Hij is boos op vrouwen, maar tegelijkertijd dol op ze. Ik mag hem wel, Levi.”

Lees meer over Levi Weemoedt in de nieuwe Naober (lente 2020).