Stuule

Argens heb ik ’n tic. Olde meuk en zeker wat meubels betreft. ’t Mag der best ’n betjen deurleaft uutzeen. Dat ni-je grei is mien allemaol te glad en te strak af. ’t Liefste combineer ik dat met moderne schilderi-jen. Ik bun dan ok ’n fan van Marktplaats en kringloopwinkels. Zo now en dan wil ik wel wat anders en dan zuuk ik net zolange töt ik iets vind wat mien ansteet.

Met de ethook in de kökken was ik ’n betjen kloar, dus ik kieke op Markplaats. Ik heb mien uutgebreid achter de computer enesteld. Nao zo’n paar uur van alles bekieken, vond ik wat ik zocht. ’t Was neet zo heel wied. Oosterbeek da’s gin Keulse reize. De pries stond mien ok an. Doar kon’k mien gin bult an vall’n. Dus ik doo ’n bod en de andere dag kreeg ik al geluk. Zaoterdags met de middag kon ik ze ophalen.

Vol goeje moed reed ik der hen met mien olde Renault Cli(c)o. Ik had mien de banken al vaste plat elegd en was der van oavertuugd dat ’t makkeluk zol pass’n. Der zat niks tegen en ik was mooi optied. De navigatie bracht der mien keurig hen. ’t Adres was midden in ’t centrum an ’n eenrichtsweg. Veur ik ’t in de gaten had was ik der al veurbi-j. Gelukkig was der 20 meter wieter al ’n weg waor ik mien auto kon parkeren. Better kon ’t neet.

Toen ik bij ’t adres kwam stond de taofel al buuten. ’t Zag der good uut. Dus ik belle an. ’n Jonge vrouw deed de deure lös. De steule had ze al in de gang klaor ezet. Ik was der bli-j met en betaalde eur. Ze baod an ‘m mien te helpen met de taofel. Neet omdatte zwaor was, maor ’n taofel beur’n is altied lastig in ow eentje. Bij de auto nam ze afscheid en wenste mien der völle geluk met.

Hele column lezen in ons jubileumnummer? Klik hier.