Over bekende en bijzondere mensen. Spraakmakende en ontroerende verhalen van onze "naobers".
Heel vroeger hadden wij zelf geen krant. Mijn ouders wilden er best een, maar er waren geen bezorgers te vinden die naar de Beuseberg bij Holten wilden fietsen. Te ver weg.
Nee, ik zal niet zeggen dat ‘mijn machtige hand’ het ganse raderwerk van de Duitse economie in het begin van de jaren zestig heeft stilgezet, maar voor een kleine hapering heb ik wel gezorgd.
Met ingehouden optimisme vertelt Clemens Cornielje, de Commissaris van de Koning in Gelderland, in het lentenummer van Naober over het verloop van zijn strijd tegen longkanker dankzij een nieuw geneesmiddel.
Het is ijzig koud, maar de zon schijnt. Daar sta ik dan met het eerstgeboren lam van het seizoen in mijn armen bij de schaapskooi in Epe-Heerde, op de heide. Ik kom hier graag, alleen en met de kinderen.
Elke dag minimaal een half uur wandelen. Dat is een voornemen van jaren geleden, waar ik me zo strikt mogelijk aan houd. Ik ben behoorlijk dwangmatig in mijn drang naar daglicht en beweging. Het is een dieet waar ik baat bij heb.
Woer bin ie d’r ene van? Een bekende vraag in mijn geboortestreek. Je naam, maar vooral je afkomst, is belangrijk.
Voor mijn werk reis ik veel in binnen- en buitenland. Fantastisch om te doen. Mijn opa had gelijk. Hij zei vaak: “Wie verre reizen doet, kan veel verhalen.” Dat klopt. Je ontmoet veel mensen met heel verschillende achtergronden.
Hij groeide op tussen de dieren van Burgers’ Zoo: Alex van Hooff (45). “We willen de bezoekers een leuke dag bezorgen, de dieren een goed leven geven en een belangrijke rol spelen bij de bescherming van de natuur.”
De week voor Pasen. De man stond midden in de pas vernieuwde modezaak. In schaatstermen was het een ‘lage veertiger’ die, rechterhand in de zak van een trendy broek, de blik strak gevestigd hield op de blonde verkoopster.