Over bekende en bijzondere mensen. Spraakmakende en ontroerende verhalen van onze "naobers".
Een zwartwit fotootje met kartelrandjes. Niks digitaal, maar vlijmscherp. Portret van twee jongetjes op en in een trapauto. Op de achtergrond een van de havens van Amsterdam. De toenmalige Houthaven?
Carbidschieten, ofwel met een melkbus een enorme knal veroorzaken, is enorm populair in de verschillende Naober-gebieden. Maar carbidschieten krijgt steeds vaker kritiek. Mag het eigenlijk nog wel? En zo ja, wat zijn de regels?
En toen was het alweer december! Op het moment dat ik dit schrijf, heb ik net een sinterklaasviering achter de rug en een theatertour afgesloten. Op naar de kerst en dan richting 2024.
Je ziet ze overal in de Achterhoek, Twente en Drenthe. Verlaten boerderijen. Vervallen. Verwaarloosd. Oud. Krakkemikkig. Klaar om te worden gesloopt.
Ineens was ze er: schrijfster Rachel van Charante (37). Haar debuut Het Schuilhuis werd meteen een bestseller. Onlangs verscheen haar nieuwste boek Schaduwdochter, het eerste deel van een serie rondom de acht kastelen in Vorden.
De dagen worden korter en de nachten langer. Soms is het om vier uur ’s middags al donker. De open haard en de dikke trui aan en warme erwtensoep.
Liesbeth van den Hof heeft een erf dat leeft. Met twee honden, kippen, ganzen, eenden, schapen én een shetlander. Maar het meest trots is de Drentse dierenvriendin op haar eekhoorns. “Dat zijn zulke leuke beestjes.
Regelmatig spelen twee kleine hondjes in onze tuin. Het zijn de schatjes van mijn dochter. Ze rennen achter elkaar aan, brengen ballen terug en eten de vallende blaadjes. In de zomer is het helemaal feest,
De herfst is mijn seizoen niet. Te nat, te druilerig, te somber. Niet dat het jaargetijde me in een acute depressie stort, maar ik heb niets met het geritsel van de bladeren en het opsnuiven van die heerlijke, kruidige boslucht.