Willem Wilminks 85ste geboortejaar

Op 25 oktober zou hij 85 zijn geworden. Een van de grootste zonen van het Oosten op het gebied van poëzie, literatuur en liedjes: Willem Wilmink. Hij is dan weliswaar in 2003 oet de tied ekommen, zijn werk leeft nog voort.

Erik Kruisselbrink vertelt over zijn eerste kennismaking met dichter Willem Wilmink. Maar ook vrienden, leerlingen en bewonderaars aan het woord.

Lees het in Naober Nazomer (2021).

Biografe Elsbeth Etty

"De hele tedere, melancholieke en humoristische liedjes van hem, kwamen voort uit een heel geprangd gemoed. Het was een man die van jongs af aan altijd in paniek is geweest, die zich troostte met schrijven en gedichten en ik heb de indruk dat hij daar anderen ook mee troostte. Het was een hele bange man die in zijn gedichten het leven altijd veel mooier maakte. Hij zag zichzelf als iemand die altijd elf was gebleven. Hij vergeleek zich daarmee met de figuur van Kees de Jongen van Theo Thijssen die ook nooit ouder geworden is dan elf.” Elsbeth Etty schreef de biografie In de man zit nog een jongen over Willem Wilmink, die in 2019 verscheen.

Vriend Hans Dorrestijn
“Ik heb wat mijn liederen betreft bijna alles aan Willem Wilmink te danken.” (Uit de biografie van Elsbeth Etty)

’Leerling’ Herman van Veen
“Willem gaf mij voortdurend college. Zijn kennis heb ik als een spons opgezogen. Hij heeft mij zoveel laten lezen en op zoveel gewezen. Dankzij Willem ben ik geïnteresseerd geraakt in de middeleeuwen. Ik ben rijk van die man geworden, qua kennis en ervaring. Het was een meester-leerlingverhouding.” (Uit de biografie)

Joost Prinsen
Joost Prinsen deed graag een beroep op Wilmink voor zijn voorstellingen. Zo ontstond in min of meer bij het toeval het ontroerende gedicht over de joodse goochelaar Ben Ali Libi die in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers werd vermoord (zie ander kader).

“Angst was het bepalende thema in Willem leven. Die stamde uit de oorlog. Hij was bang in die schuilkelder in Enschede. Eigenlijk heeft hij zichzelf weer terugbegraven in Enschede op het eind van zijn leven. (Uit de biografie)

Bennie Jolink
“Ik heb het gedicht Ben Ali Libi op televisie voorgedragen zien worden door Joost Prinsen en was daarvan heel erg onder de indruk… Dat komt misschien omdat ik kort na de oorlog ben geboren. Of omdat mijn vader in het verzet heeft gezeten. Of omdat ik joodse vrienden op kennissen heb. Of gewoon omdat Willem Wilmink erin geslaagd is de waanzin van de Tweede Wereldoorlog te verwoorden in dit prachtige gedicht. Daarbij is Willem Wilmink - net als ik geboren en getogen in het oosten van het land - niet alleen mijn favoriete songtekstschrijver, maar ook mijn favoriete dichter. En net als ik was hij (soms) een moeilijk mens, en net als ik was hij ook niet vies van een goeie slok. Dat alles maakt dat dit vers met ontroert.” (Uit de biografie)